Historitë e Luvrit: Nga thesaret e Napoleonit te grabitjet e fundit
Muzeu i Luvrit, dikur i njohur si Muzeu i Napoleonit, ruan një histori të pasur dhe të trazuar të arteve dhe bizhuterive që dikur i përkisnin perandorit francez dhe familjeve mbretërore. Napoleon Bonaparti konsideronte Luvrin si muzeun e tij personal, duke sjellë kryevepra nga e gjithë bota dhe duke besuar se vetëm ai që vlerësonte artin ishte pronar i tij.
Pas kurorëzimit të tij në vitin 1802, Muzeu i Luvrit u quajt Muzeu i Napoleonit deri në vitin 1815, kur trashëgimia e tij u dënua publikisht. Shumë nga veprat e marra nga vendet e tjera u kthyen më vonë, ndërsa disa thesare personale, përfshirë margaritarët e kurorës, u zhdukën. Një pjesë e tyre iu kthye muzeut gjatë dy shekujve, por disa janë objekt i grabitjeve të mëvonshme.
Galeria e sotme e bizhuterive nuk është më ajo e dikurshmja, megjithatë Diamanti Regjent, 140.64 karatë, mbetet një nga atraksionet kryesore. Ky diamant, i gjetur fillimisht në Indi në shekullin XVII, ka kaluar nga duart e venecianëve dhe u përdor gjatë fushatës italiane të Napoleonit, për t’u vendosur më pas në dorezën e shpatës së tij gjatë kurorëzimit.
Bizhuteritë e tjera, megjithëse më pak të veçanta nga ana artistike, mbartin historinë e figurave të njohura si Maria Amalia Burbon, Hortense de Beauharnais, Marie Luiza e Austrisë dhe Eugénie, gruaja e Napoleon III. Disa prej këtyre objekteve janë vjedhur ndër vite, ndërsa të tjerat, si Diamanti Hortensia, ruhen ende në muze.
Ngjarjet historike dhe grabitjet moderne bëjnë që muzeu të mos jetë vetëm një koleksion arti, por edhe dëshmi e pasionit, pushtetit dhe intrigave që lidhen me historinë franceze dhe europiane.
